In memoriam
Marius Jan Valk
Utrecht, Stadhuis, 18 januari 2024
Dames en heren!
Vandaag hebben wij de verdrietige taak om stil te staan bij het overlijden op 89-jarige leeftijd van Marius Jan Valk op 22 december jl. Marius Valk was gemeenteraadslid en wethouder van de gemeente Vleuten-De Meern.
Hij zat vanaf 1990 namens de CDA-fractie in de gemeenteraad. Na twee termijnen werd hij in 1998 wethouder. Hij was verantwoordelijk voor onder meer de portefeuilles Grondzaken en Financiën. Bij Financiën lag zijn hart, want Marius Valk was een man van de cijfers. Hij vervulde verschillende bestuurs- en voorzittersfuncties en zette zich lokaal in als vrijwilliger. In het gemeentehuis was veel waardering en respect voor zijn inbreng en doorwrochte, weloverwogen opmerkingen. Hij zei nooit zomaar iets, maar dacht over alles uitge¬breid na. Hij had een natuurlijk gezag en kon goed luisteren. Eigenlijk was hij meer bestuurder dan politicus. Hij kon met iedereen goed overweg en had een goed gevoel voor humor.
Marius Valk behoorde tot de laatste generatie wethouders van de gemeente Vleuten-De Meern. Hij woonde een groot deel van zijn leven in Haarzuilens en was altijd een groot tegenstander van de samenvoeging met Utrecht. Dat deze fusie, hoewel het referendum een ongekend hoge opkomst kende en bijna 100% nee stemde, toch doorging, was voor hem lastig te verteren. De manier waarop Leidsche Rijn zich heeft ontwikkeld, heeft hij uiteindelijk wel kunnen waarderen. Het Maximapark vond hij bijvoorbeeld prachtig.
Marius Valk zette zich tot de allerlaatste dag met hart en ziel in voor zijn gemeente Vleuten-De Meern. Eindeloos hing hij boven de cijfertjes van de gemeente. Waar hij kon, hielp bij collega-wethouders bij lastige dossiers, vooral als er veel rekenwerk aan te pas kwam. Voor zijn bestuurlijke functies in de landelijke gezondheidszorg, waaronder de voorloper van het Bevolkingsonderzoek en Integrale Kankercentra Nederland, werd Marius Valk in 1997 benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Burgemeester Westra, met wie hij lang contact hield, speldde hem het lintje op.
Van de zoon van Marius hebben wij begrepen dat zijn urn wordt bijgezet naast de Torenpleinkerk en de broederschapshuisjes in het centrum van Vleuten. Dit is de plek die voor hem symbool stond voor zijn plek, zijn thuis. Ik verzoek u om een moment van stilte voor Marius Valk.
Voorzitter van de gemeenteraad
Sharon A.M. Dijksma
Barbara Eijsten
Utrecht, Stadhuis, 6 december 2023
Dames en heren!
We staan stil bij het overlijden van mevrouw Eijsten, oud-raadslid voor D66. Mevrouw Eijsten is op 25 oktober jl. op 95-jarige leeftijd overleden. In 1993 werd mevrouw Eijsten geïnstalleerd als gemeenteraadslid namens D66. Zij was lid van de commissies Welzijn en Beroepschriften ABW en plaatsvervangend lid van de commissies Wonen, Beroepschriften en Financiën en Onderwijs.
Mevrouw Eijsten was een maatschappelijk betrokken vrouw. Na haar periode als raadslid zat zij namens D66 in de Provinciale Staten. Daarnaast was zij een actief lid van de Vrouwenadvies-commissies, de VPRO, Mensa, Humanitas en andere organisaties waar zij haar sociale betrokkenheid kon vormgeven. Zij was haar tijd ver vooruit als het gaat om de positie van de vrouw in de samenleving.
Zij was een inspiratiebron voor vrouwen die hun politieke dromen willen waarmaken. Utrecht zal zich haar enorme inzet en haar grote maatschappelijke betrokkenheid blijven herinneren. Graag wil ik voor mevrouw Eijsten een moment van stilte van jullie allemaal vragen.
Voorzitter van de gemeenteraad
Sharon A.M. Dijksma
Willie Roefs-van Gasselt
Utrecht, Stadhuis, 6 april 2023
Dames en heren!
We staan stil bij het overlijden van mevrouw Willie Roefs-Van Gasselt. Ik heet allereerst de twee dochters van mevrouw Roefs welkom.
Op 24 februari jongstleden is mevrouw Roefs op 87-jarige leeftijd overleden. Zij was vanaf 1986 raadslid voor het CDA in de toenmalige gemeente Vleuten-De Meern. Twaalf jaar lang deed zij dit met veel overgave. Mevrouw Roefs wilde daarna het liefst doorgaan, maar de uitslag van de verkiezingen zette daar tot haar grote verdriet een streep door. De manier waarop mevrouw Roefs zich is blijven inzetten voor de fractie was bewonderenswaardig. Ze hielp de raadsleden met gevraagde en ongevraagde adviezen, deed onderzoek en bleef nog lang meelezen met politieke stukken.
Mevrouw Roefs had een hart voor de kwetsbare medemens. Daarom was het ook niet vreemd dat zij zich vooral met welzijn en onderwijs heeft beziggehouden. Haar dossierkennis was enorm. Tijdens de vergadering kon ze met een felle toon spreken. Haar mimiek liet daarbij niets te wensen over. Ze was met hart en ziel bij deze thema’s betrokken en altijd op zoek naar meer informatie. De voorzitter heeft een aardig artikeltje teruggevonden in de krant naar aanleiding van de koninklijke onderscheiding die zij bij haar afscheid mocht ontvangen. Tijdens die bijeenkomst deed ze een oproep om raadsleden zo vroeg mogelijk bij besluitvorming te betrekken, bedankte ze de ambtenarij voor alle ondersteuning, maar ook haar thuisfront voor de onvoorwaardelijke steun, vooral voor de aanschaf van de afwasmachine.
Ik vind het mooi om te benoemen dat mevrouw Roefs zich naast haar raadswerk hard heeft gemaakt voor een betere positie voor vrouwen, niet zozeer door op de barricaden te staan, maar door bijvoorbeeld een opleidingsinstituut op te richten met als doel vrouwen tot ontwikkeling te laten komen.
De raad herdenkt mevrouw Roefs vandaag als een vriendelijke en bevlogen vrouw, die er echt voor ging en van grote waarde was voor Vleuten-De Meern en de mensen om haar heen. Graag wil ik voor mevrouw Willie Roefs-Van Gasselt een moment van stilte van jullie allemaal vragen.
Voorzitter van de gemeenteraad
Sharon A.M. Dijksma
Lien Vos-van Gortel
Utrecht, Stadhuis, 6 juli 2023
Leden van de gemeenteraad, leden van het college, mevrouw de griffier, familie en vrienden van Lien Vos,
Op een nacht ging de telefoon. Het was 01.45 uur. Heel Utrecht was in diepe rust, maar Lien Vos zat thuis nog wat te werken. Natuurlijk nam ze de telefoon op. Als burgemeester moet je tenslotte dag en nacht paraat staan. Aan de andere kant van de lijn klonk echter niet de stem van de korpschef of een andere bestuurder. Het was een onbekende Utrechtse man, die opbelde om te klagen over de herrie op het station. En wie bel je dan anders dan de burgemeester? "Ik kennie slaope", mopperde de man in plat Utrechts. Lien hoorde hem rustig aan en gaf vervolgens het eerlijkste antwoord dat ze kon geven: "Ik heb het nog niet geprobeerd".
Deze kleine anekdote zegt zo veel over wie Lien Vos was. Als burgemeester, als bestuurder, als vrouw. Kalm en nuchter, beschouwend en relativerend, eerlijk en benaderbaar. Een lichtvoetige liberaal, maar ook een harde werker. Voor de stad was Lien een echte burgermoeder. Buiten de stad was ze de beste lobbyist die Utrecht zich kon wensen. En dat was ook nodig. Financieel had Utrecht het moeilijk in de jaren tachtig. Tegelijk snakte de stad naar ruimte om uit te breiden. Besturen is een ambacht. Lien Vos beheerste dat tot in de puntjes. Ze navigeerde de stad door deze jaren in een stijl die mensen soms als nonchalant omschreven. "Het is belangrijk dat de stad goed marcheert", zei ze dan. "Voor zover daarin voor mij een functie is door ergens een vlag te hijsen, vind ik dat prima."
Lien maakte met iedereen een praatje en gaf raadsleden en wethouders de ruimte. Ze was een soepele voorzitter en begreep als geen ander dat raadsleden af en toe ook hun achterban willen aanspreken. "Ik erger me aan die getuigenissen niet gauw. Ik verbaas me weleens over het feit dat men eerst in een commissie getuigenissen aflegt en daarna in de raad nog eens met engelengeduld elkaar met hetzelfde bestookt." Zo gunde ze anderen de aandacht, maar koerste intussen rustig af op het doel dat zijzelf in gedachten had. "Ik stond aan de wieg van het veroveren van de Leidsche Rijn", blikte ze later eufemistisch terug. En net zo nuchter was ze over haar eerste en belangrijke rol als pionier: de eerste vrouwelijke burgemeester van onze stad. Zij bereidde de weg voor van generaties van vrouwelijke bestuurders. Daar was ze zich van bewust, al maakte ze het zelf niet groot. Een journalist vroeg eens of een vrouw en moeder als burgemeester niet ingewikkeld is. Ingewikkeld voor het gezin, werd bedoeld. Het is natuurlijk een vraag die mannelijke burgemeesters nooit zouden krijgen. Maar het antwoord van Lien was ontwapenend. "Je moet zorgen dat het gezellig blijft en dat is niet alleen de taak van de moeder. Degene die het eerst thuis is, kan ook thee zetten."
Achter die nuchterheid school een grote liefde en betrokkenheid. Die liet ze extra merken toen ze in 1992 de ambtsketen overdroeg aan Ivo Opstelten. Ze zag haar vertrek als burgemeester als verfrissend voor de stad en voor zichzelf. Maar ze voegde eraan toe: "afscheid nemen vind ik afschuwelijk; ik ben van Utrecht gaan houden en heb hier wortel geschoten".
De afgelopen 30 jaar is Lien in onze stad blijven wonen. De liefde was en bleef wederzijds. Ze bleef betrokken en geïnteresseerd en tot hoge leeftijd bleef ze allerlei bestuurlijke klussen doen. Maar wie haar mening vroeg over haar opvolgers, kwam van een koude kermis thuis.
Nu ze geen burgemeester meer was, deed haar mening er niet meer toe, zo vond ze, al kon ze wel gezellig kletsen over wat ze meemaakte in haar tijd. Dan waarschuwde ze haar publiek. "U moet een bejaarde nooit het woord geven: als je niet oppast, stoppen die nooit." Maar luisteren naar Lien was bepaald geen straf. Op 30 december vorig jaar lunchten we samen in het Wilhelminapark, haar voortuin, zoals ze gekscherend zei. En wat was ze scherp en kwiek en humoristisch. Wat deelden we een mooie verhalen. Verhalen die je met bijna niemand kan delen over het prachtige ambt van burgemeesterschap, over het geluk van het moederschap en over hoe het soms lastig is om dat soort dingen met elkaar te combineren.
Bij haar afscheid als burgemeester kreeg Lien een gouden stadsmedaille. Daarin staat deze inscriptie: "Hartveroverend en hardwerkend voor het hart van Nederland". Dat, lieve mensen, is wie Lien Vos voor ons was. Voor het college, voor de raad, maar ook voor de hele stad. Utrecht zal haar missen. Daarom luidt ons klokkenluidersgilde zo meteen een halfuur lang de Martinusklok van de Domtoren, ter ere van onze burgemeester, Lien Vos-van Gortel.
We wensen haar kinderen en kleinkinderen, haar vrienden en bekenden veel sterkte toe. Velen van hen zijn hier in de zaal. Dat vind ik heel fijn om te zien. Jullie zijn zeer welkom in ons midden. Graag wil ik voor mevrouw Lien Vos-van Gortel een moment van stilte van jullie allemaal vragen.
Voorzitter van de gemeenteraad
Sharon A.M. Dijksma
Judith Fransen-van Galen
Utrecht, Stadhuis, 25 november 2021
Leden van de gemeenteraad, het college, aanwezigen en een speciaal welkom aan de familie van Judith Fransen-van Galen, Saskia Fransen, en haar oud-buurvrouw Bregje Holleman.
Bijna 40 jaar geleden, in 1982, werd mevrouw Fransen-van Galen - door intimi Judy genoemd - gemeenteraadslid namens de VVD. In 1986 en in 1990 werd zij herbenoemd. Ook was zij een tijd fractievoorzitter en plaatsvervangend wethouder. In de 3 termijnen dat mevrouw Fransen in de Utrechtse gemeenteraad zat, had zij zitting in heel veel commissies, bestuurscommissies en stichtingsbesturen. Het is echt onmogelijk om die hier allemaal op te noemen; de lijst telt er bijna 50. Daaruit blijkt wel hoe serieus zij de lokale politiek nam en hoeveel uren zij heeft gestoken in het dienen van haar stad. Vooral de portefeuilles welzijn en zorg hadden haar grote belangstelling. Op haar manier streed zij voor sociale rechtvaardigheid. Daarnaast kwam Judith Fransen op voor de positie van vrouwen. Zij nam daarbij vaak geen blad voor de mond.
"Altijd keurig gekleed en gekapt. Goed voorbereid. Goed van de tongriem gesneden en toch charmant." Zo herinnerde mijn voorganger Jan van Zanen haar in een in memoriam.
Na haar tijd als raadslid bleef Judith Fransen betrokken bij haar partij en bij de stad Utrecht.
Daarnaast was zij voorzitter van het Utrechtse Oranjecomité. Een andere oud-burgemeester van Utrecht, Ivo Opstelten, herinnert zich de Koninginnedagen in Utrecht als een perfect georganiseerd evenement. "Judy Fransen had de regie op gezellige en waardige wijze in handen. Ook daar was zij de verbinder die tussen de mensen stond." Voor haar werk voor het Oranjecomité kreeg Judith Fransen in 1997 de Maartenspenning.
Haar werk voor de centrale organisatie van samenwerkende bonden voor ouderen in Utrecht leverde haar de zilveren speld van de stad op. Ook werd zij benoemd tot lid in de orde van Oranje-Nassau.
Judith Fransen bleef tot op zeer hoge leeftijd begaan met het wel en wee van de Utrechters en de stad Utrecht. Die enorme betrokkenheid gaf haar een jeugdige flair, die we ons zullen blijven herinneren.
Ik vraag de aanwezigen om een moment van stilte, ter herinnering aan mevrouw Fransen-van Galen.
Voorzitter van de gemeenteraad
Sharon A.M. Dijksma
Jetty Leijenaar
Utrecht, Stadhuis, 16 juli 2020
Dames en heren!
We hebben vanavond de verdrietige taak om stil te staan bij het overlijden op 86-jarige leeftijd van Jetty Leijenaar op 7 juni jl. Door de coronacrisis was het niet mogelijk om dit in memoriam eerder te doen, maar het is heel goed om het alsnog te doen.
Mevrouw Leijenaar werd op 3 maart 1994 namens de PvdA lid van de gemeenteraad. Zij bleef dat met tussentijdse herbenoeming tot en met 31 december 2000. In 2004 verleende zij haar partij een grote dienst door de heer Driehuijs op te volgen als fractievoorzitter. Ze was anderhalf jaar eerder weer in de raad gekomen na het vertrek van mevrouw Schouten-van der Meer. In 2 jaar tijd verloor de PvdA 2 fractieleiders. Jetty Leijenaar zorgde voor continuïteit.
Als raadslid was zij onder meer voorzitter van de raadscommissie Ruimtelijke Ordening en Wonen. Zij zette zich met veel passie in voor de internationale samenwerking, León en het Hof van Eden.
Mevrouw Leijenaar had eerder naam gemaakt als bestuurslid van de landelijke Rooie Vrouwen en als directeur van een ex-daklozenopvang. Bij de dak- en thuislozen lag haar hart. Op dit terrein was ze een bevlogen woordvoerder. De beruchte junkentunnel onder Hoog Catharijne noemde ze ooit een inferno.
Jetty Leijenaar was een voorvechtster van gelijke kansen, vooral voor vrouwen. Ze noemde zichzelf met een knipoog "een oude feminist". Tegelijkertijd pleitte ze voor een hard en sociaal beleid, lang voordat het een politiek modeverschijnsel werd. Jetty Leijenaar koos haar onderwerpen altijd zorgvuldig, beet zich daar stevig in vast, maar bood ook aan anderen alle ruimte. Ze was niet alleen het cement van haar fractie, maar hield alle lijnen open met de andere raadsfracties, ook als er grote ideologische en inhoudelijke verschillen waren. Ze durfde collega-raadsleden stevig aan te pakken, maar bleef altijd vriendelijk en respectvol. Humor en haar pretoogjes, die ook heel boos konden kijken, waren haar belangrijkste wapens. Ze maakte overigens ook graag grappen over haarzelf, haar leeftijd, haar lengte en over vele andere zaken. Jetty leek de zelfspot te hebben uitgevonden.
Bovenal herinneren wij ons Jetty Leijenaar als een krachtig, bewogen en betrokken raadslid, dat veel heeft betekend voor Utrecht en de Utrechters.
Ik verzoek u een moment van stilte in acht te nemen ter herinnering aan Jetty Leijenaar.
Voorzitter van de gemeenteraad
Peter den Oudsten
Jan Peetoom
Utrecht, Stadhuis, 9 juli 2020
Dames en heren!
We staan vanavond stil bij het onverwachte overlijden van Jan Peetoom.
Jan Peetoom is 5 mei jl. op 72-jarige leeftijd, de avond van Bevrijdingsdag, overleden. Hij was raadslid voor Leefbaar Utrecht van 2 januari 2001 tot 16 maart 2006. Het was in een tijd dat deze partij een ongekende groei doormaakte, met 14 zetels in de gemeenteraad kwam en 3 wethouders voor het college leverde. Ook zijn vrouw Mieke zat in de raad, en samen met haar vormde hij een belangrijk tandem binnen Leefbaar Utrecht. Ze hadden veel contacten in de stad, maakten gemakkelijk vrienden en hun deur aan de Leidsekade stond altijd open, bijvoorbeeld voor de vele fractievergaderingen.
Jan Peetoom was ook een heel handige man, want hij heeft het huis waar hij woonde prachtig verbouwd.
Aan de verkiezingswinst van het jaar 2000 heeft Jan, vooral achter de schermen, een belangrijke bijdrage geleverd. Hij was onvermoeibaar als het ging om het in de steigers zetten van de campagne en vervolgens de uitvoering daarvan door middel van posters plakken en bijeenkomsten organiseren. Hij deed er altijd met veel liefde aan mee, want Jan was iemand die altijd voor je klaar stond, altijd bereid was om je te helpen waar nodig.
Hij was, in tegenstelling tot Mieke, veel meer iemand die achter de schermen opereerde, dan iemand die graag op het podium stond. Hij nam zitting in de raad, omdat hij vond dat dit nodig was voor de stad. En in de raad was hij lid van de commissie Verkeer en Beheer, Bestuur en Veiligheid en de raadscommissie voor de wijk Zuidwest en de wijk West. Van de laatste commissie was hij tevens voorzitter.
In zijn raadsperiode was het grote onderwerp de plantontwikkeling voor het Stationsgebied. Wellicht herinnert u zich nog het referendum voor plan A of plan 1. In die beginjaren van het nieuwe decennium werd de basis gelegd voor datgene wat vandaag tot stand is gebracht, of binnenkort zijn beslag krijgt. Dan gaat het bijvoorbeeld over het water terug in de singels.
De discussies en onderhandelingen waren destijds zeer intensief en Jan en zijn collega's hebben hier vele uren aan besteed. Uiteindelijk is het Stationsgebied veel massaler ontwikkeld dan Jan zelf voor ogen had. Vaak hadden dit soort beslissingen te maken met macht, positie en geld. En daar had Jan het moeilijk mee.
Jan was een rustige, lieve, aimabele man, die niet tegen onrecht kon. Ondanks dat hij de rust zelve was, waren er sporadisch momenten dat hij in een college- of raadsvergadering heel boos kon reageren.
In 2006 kwam Leefbaar Utrecht terug in de raad met maar 3 zetels, en moest Jan afscheid nemen als raadslid. Ook voor deze verkiezingen had hij zich weer de benen uit het lijf gelopen. Niets was hem te veel voor zijn partij.
Dat is ook hoe wij hem vandaag herinneren: betrokken, aimabel, altijd aardig en vriendelijk, en zeker iemand waar je op kon bouwen.
Ik vraag u om ter nagedachtenis van Jan Peetoom een moment stil te zijn.
Voorzitter van de gemeenteraad
Peter den Oudsten
Piet van Kleinwee
Utrecht, Stadhuis, 18 juni 2020
Leden van de gemeenteraad, leden van het college, beste kijkers en luisteraars thuis, familieleden van de heer Van Kleinwee, oud-collega’s en andere belangstellenden!
Vanavond hebben wij de verdrietige taak stil te staan bij het overlijden op 90-jarige leeftijd van Piet van Kleinwee, op 20 april jongstleden. Helaas was dit herdenken door de coronacrisis niet eerder mogelijk, maar goed om dit alsnog te doen.
50 jaar geleden - we schrijven 1970 - werd de heer Van Kleinwee gemeenteraadslid namens de KVP, later het CDA. In 1974, in 1978 en in 1982 werd hij herkozen. De heer Van Kleinwee was 2 periodes wethouder. Zijn eerste benoeming was op 12 december 1977, waarbij hij de verantwoordelijkheid kreeg over de portefeuilles Bedrijven en Verkeerszaken.
De gemeentelijke bedrijven, zoals die toen heetten, lagen hem na aan het hart, net als verkeer en vervoer, want meneer Van Kleinwee kwam uit een spoorwegfamilie. Hij was in het verleden onder meer medewerker van de spoorvakbond Sint-Raphael. Op 5 september 1978 werd hij weer wethouder, samen met Jan van der Molen, die we onlangs herdachten in de raad. Van 1978 tot 1982 was Van Kleinwee wethouder Openbare Werken en Verkeer & Vervoer. Als raadslid zat meneer Van Kleinwee in verschillende commissies, zoals de Financiële Commissie, de Rechtskundige Commissie. En natuurlijk de Commissie Bedrijven en Openbare Werken, Verkeer en Vervoer, waar hij voorzitter van was. Daarnaast was hij onder meer lid van het algemeen bestuur Waterleidingbedrijf Midden-Nederland, de algemene raad Gasbedrijf Centraal Nederland en het algemeen bestuur Vuilverwerking midden-Utrecht.
Piet van Kleinwee was wethouder in een roerige tijd. Dan druk ik me nog bescheiden uit. Hij stond positief tegenover het idee van de Rijksweg 27 door het Landgoed Amelisweerd. Ik citeer: “Niet omdat ik zo nodig een weg wilde hebben. Mijn probleem was dat de stad het aan de oostkant niet meer aankon. Alles liep vol. Dan krijg je sluipverkeer binnen de stad en dat kan je niet hebben, ook voor de mensen niet.”
In zijn laatste raadsperiode zat zijn partij niet meer in het college en waren de verhoudingen in zijn eigen fractie veranderd, iets waar hij aan moest wennen. Een half jaar na zijn afscheid als raadslid, in april 1986, werd hij tot diaken gewijd. De wijding tot diaken was een nieuw hoofdstuk in zijn leven en gaf hem enorm veel voldoening. Piet van Kleinwee stond bekend als een vriendelijke en zeer loyale man, duidelijk afkomstig uit de Rooms-Katholieke zuil van het maatschappelijk middenveld. In de 16 jaar dat hij actief was als raadslid en als wethouder heeft hij mede bijgedragen aan de ontwikkeling van de Utrecht, waar we hem veel dank en respect voor zijn verschuldigd.
Ik vraag u een moment van stilte ter herinnering aan de heer Piet van Kleinwee.
Voorzitter van de gemeenteraad
Jan van Zanen
Jan van der Molen
Utrecht, Stadhuis, 28 mei 2020
Leden van de gemeenteraad, leden van het college, beste kijkers, lieve familie van de heer Van der Molen, oud-collega's en andere belangstellenden die thuis meekijken of meeluisteren!
Vanavond hebben we een verdrietige taak, namelijk om stil te staan bij het overlijden op 93-jarige leeftijd van Jan van der Molen. Hij overleed op 28 februari jl. Door de coronacrisis konden we hier niet eerder bij stilstaan. Het is goed om dit alsnog als gemeenteraad te doen.
In 1970, alweer 50 jaar geleden, begon de heer Van der Molen als raadslid voor de ARP, de Anti Revolutionaire Partij. In 1974 en 1978 werd hij herbenoemd tot lid van de raad en na de totstandkoming van de nieuwe coalitie, werd hij op 5 september 1978 geïnstalleerd als wethouder. Dat kwam voor hem vrij onverwacht. Het pas opgerichte CDA, waar de heer Van der Molen zich hier in Utrecht ook voor heeft ingezet, profiteerde toen van het zogenaamde Van Agt-effect. Het CDA kwam met 15 zetels in de gemeenteraad en mocht 3 wethouders leveren. Dat waren nog eens tijden, nietwaar, mijnheer Van Waveren? De jarige mevrouw Zwinkels zal er ook van genieten als ik dit vertel: 3 wethouders.
Een van die wethouders was overigens Piet van Kleinwee, die afgelopen 20 april is overleden. Hier zullen we op een ander moment bij stilstaan.
Jan van der Molen, mijnheer Van der Molen, kreeg een portefeuille met daarin Kunstzaken, Personeelszaken, Milieuhygiëne en Grondzaken. Vooral voor dat laatste onderwerp had hij als raadslid al bijzondere belangstelling. De heer Van der Molen was wethouder in een periode dat Utrecht aan het begin stond van een enorme transitie. De stad stond er financieel niet goed voor. En heel veel Utrechters verhuisden naar Nieuwegein, dat gezien werd als het nieuwe eldorado. Het woord "stadsvernieuwing" was dan ook heilig in die tijd. En in die tijd ook werd de basis gelegd voor de stormachtige ontwikkeling van Utrecht vanaf de jaren 90. De stad werd herontdekt en begon weer te leven. De heer Van der Molen heeft hier zijn steentje aan bijgedragen.
Begin 1982 stapte hij onverwachts op als wethouder. Op een zondagochtend haalde hij zijn persoonlijke spullen uit zijn kamer op het stadhuis, waarna hij zijn ontslag indiende. De opborrelende maatschappelijke onrust over de ernstige vervuiling van het Griftpark speelde hierbij een belangrijke rol. Daarvoor was op dat moment ook geen redelijke oplossing, en pas jaren later werden er concrete stappen gezet die leidden tot een van de grootste bodemsaneringsoperaties van Nederland.
De heer Van der Molen was meer bestuurder dan partijpoliticus, en dat speelde mogelijk ook een rol bij zijn terugtreden. Hij voerde zijn taken uit op een rustige en aimabele manier. Hij hield niet van publiciteit, was ook niet dominant aanwezig, maar wilde de stad dienen, de goeie dingen doen, de goeie dingen voor zijn omgeving, voor Utrecht. Hij was een vriendelijke man, prettig in de omgang. Hij heeft gedurende 12 jaar als raadslid en als wethouder mede bijgedragen aan de ontwikkeling van het CDA en de stad Utrecht. Daar zijn we hem zeer dankbaar voor.
Ik verzoek om een moment van stilte ter herinnering aan de heer Van der Molen.
Voorzitter van de gemeenteraad
Jan van Zanen